เมื่อนายหัวคนใหม่แห่งเกาะแสงมุกวัย 36 ปี พลาดท่าได้เด็กสาวในอุปการะของมารดาวัย 18 ปี มาเป็นเมียแบบไม่ได้ตั้งใจ ครั้นจะบอกปัดความรับผิดชอบ เอาเงินฟาดหัวให้เรื่องมันจบไป พ่อยักษ์ถึงกับขู่ฆ่าทิ้งกลางทะเล แม่อาโปก็ยื่นคำขาดจะตัดแม่ตัดลูก ‘แสงรัก’ จึงต้องกล้ำกลืนฝืนใจรับ ‘ทรายแก้ว’ มาอยู่ในฐานะเมีย
“พี่เป็นพ่อที่ไม่ได้ยินเสียงร้องแรกของลูก ทั้งที่เมียคลอดในโรงพยาบาลที่พี่เป็นเจ้าของ พี่ไม่ได้โอบกอดเขาในวันแรกที่เขาเกิดมาบนโลกใบนี้ พี่เป็นพ่อที่ไม่ได้ตรวจสุขภาพแรกเกิดให้ลูก ไม่ได้ฉีดวัคซีนเข็มแรกให้ลูกทั้งที่พี่เป็นหมอเด็ก…พี่ไม่เคยรู้เลยด้วยซ้ำว่าพี่มีเขา” “พี่หมอ…” “คะน้าใจร้ายมาก…ใจร้ายกับพี่เกินไปแล้ว”
ครึ่งแรกเหนื่อยหน่อย…เพราะพ่อตาหวงลูกสาว ครึ่งหลังแพราวพราว…หื่นนำ หวานตาม
เจ่เจ้นวล…กินเด็กเป็นอมตะ ไอ้ขุน…กินคนแก่เป็นนิรันดร์ แต่ถ้าร่วมใจกินกันและกัน เราจะเป็นอมตะตราบนิรันดร์ชั่วฟ้าดินสลาย
เมื่อ “ไอรัก” สาวมั่นที่เพิ่งจบจากรั้วมหาวิทยาลัยมาหมาดๆ ถูกบุพการีขีดเส้นให้ต้องแต่งงานกับชายหนุ่มที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน เธอมีหรือจะยอม หากแต่ “ธีร์ภาณุ” นายเล็กแห่งไร่แสงตะวันชายหนุ่มอายุสามสิบสอง ซึ่งเป็นที่หมายปองของสาวๆครึ่งค่อนจังหวัด ที่ดูเหมือนจะตกหลุมรักเจ้าสาวของตัวเองตั้งแต่เจอหน้า
“ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือหรอกปลัดเมฆ ในเมื่อเยื่อพรหมจรรย์ของฉันมันยังอยู่เหมือนเดิม เก็บคำขอโทษของคุณไว้เถอะ” พิมพ์รพีพรพูดจบก็เชิดหน้าขึ้นไม่ยอมสบตาคู่กรณี ปลัดเมฆาขมวดคิ้วมองหน้าคนพูดอย่างนึกไม่ถึง “คุณไม่ต้องเก็บเรื่องที่ย่าพูดเมื่อกี้มาคิดมากหรอกนะ เดี๋ยวฉันจะหาทางออกเรื่องนี้เอง”
ไม่รู้ว่าหลงหรือรัก… แต่ยังไงเธอก็จะจับเขาให้ได้ เพราะเลือกแล้วว่า เขานี่แหละคือพ่อพันธุ์ตามโปรไฟล์ที่ตั้งไว้ ปฏิบัติการรวบหัวรวบหางเจ้านายจึงเริ่มขึ้น มาฮาหื่นไปกับผู้หญิงโก๊ะและผู้ชายหื่นกันค่ะ
ความผูกพันตั้งแต่เด็กก่อเกิดเป็นความรักโดยไม่รู้ตัว จากคู่กัดจึงกลายมาเป็นคู่รัก แต่เป็นกลับเป็นคู่รักที่ต้องแอบซ่อน เพราะพ่อตาหวงลูกสาวยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ เมื่อขอดีๆไม่ให้ ลักเอาก็ได้… ปฏิบัติการแอบลักกินไข่งูจงอางจึงเกิดขึ้น เรื่องราวรักวุ่นๆแต่อบอุ่นหัวใจ ไม่ว่าจะบุกน้ำ ลุยไฟ ฝ่าดงกระสุนปืนพ่อตา
วิธีง้อเมีย… แม้ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็จะใช้กล แม้ไม่ได้ด้วยกลก็จะใช้มนตร์คาถา และแม้ไม่ได้ด้วยมนตร์คาถาก็จะยอมพลีกายาให้เมียเชยชมสมใจ เธอเผลอเมื่อไรก็จะปิดประตูขังไว้ ไม่ให้เธอหนีไปไหนได้อีกเลย
“พี่ไผ่!/ขมปี๋!” ต่างคนต่างเรียกชื่อกันและกัน ต่างคนต่างสบตากันและกัน และต่างคนต่างมองสำรวจกันและกันตั้งแต่หัวจรดเท้า “พี่ไผ่! อย่ามองนะ! ขมโป๊อยู่” คนที่เพิ่งได้สติรีบบอกเสียงดัง เออ…ก็เพราะโป๊อยู่นี่ไง เขาถึงถอนสายตาจากร่างนวลน้องไม่ได้ ขาวอร่ามไปทั้งตัว อวบอั๋นเต่งตึง โหนกนูนจนคนเป็นพี่ตกตะลึง
“ผมมีอะไรที่เด็ดกว่าสาโทของประจบอีก กระติ๊บอยากลองไหม” พบรักตะล่อมถาม มือลูบไล้แขนเรียวเสลา สายตาลามเลียไปทั่วร่างงดงามเปลือยเปล่า พลอยชมพูลืมตาขึ้นสบตาคม หญิงสาวถามเสียงอ้อแอ้ “มีเด็ดกว่านี้อีกเหรอคะ”
“นมเท่าฝาขนมครกจิ๊มิเท่าฝาหอยแครง” เป็นคำสบประมาทที่สาวน้อยวัยสิบหกแค้นใจนัก คอยดูเถอะถ้ามันโตเต็มที่เมื่อไร เธอจะเอานมไปตบหน้า เอาจิ๊มิไปฟาดปาก เอ๊ย! ไม่ใช่ๆ เธอจะทำให้เขาถอนคำพูดให้ได้ คอยดูเถอะ… นายชีวิน
รอยตราบาปที่เขาประทับลงบนร่างของเด็กสาวในคืนนั้น คือรอยตราทีร้อยรัดหัวใจสองดวงไว้ด้วยกันตลอดไป
“เลือกเอาว่าจะออกไปดื่มน้ำก่อน แล้วกลับมาอยู่บนเตียงกับผมแบบไม่ได้หลับไม่ได้นอนจนถึงเช้า หรือจะไปอยู่บนเตียงกับผมก่อนสักครึ่งชั่วโมง ไม่สิ…น่าจะสักสองสามชั่วโมง แล้วหลังจากนั้นผมก็จะไม่กวนคุณอีก ตอนนั้นคุณค่อยออกไปดื่มน้ำก็ได้” เพียงขวัญเลิกคิ้วเรียวสูง ปรายตามองนาฬิกาที่ติดอยู่กับผนังห้อง
สองปีที่แล้วเธอกับเขาแต่งงานกันเพราะเงื่อนไขบางอย่าง เธออยู่อย่างไร้ค่าในสายตาเขา เมื่อความอดทนสิ้นสุด เธอจึงขอหย่า แต่เขาไม่ยอมหย่า แถมยังทำตัวเหมือนหมาบ้าไล่กัดผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้เธอ
