เธอ…ไม่เคยรักใคร แต่ดันมารักเขา เขา…ไม่คิดจะรักใคร แต่ดันหลงรักเธอ เขาขยับใกล้เข้ามาตอนไหนไม่รู้ ตราบกระทั่งสัมผัสลมหายใจอุ่นๆ ของกันและกัน รมณก็ยังนั่งเฉย จดจ้องอยู่ที่ดวงตาเป็นประกายชวนสั่นสะท้านคู่นั้น เธอมีโอกาสได้เหลือบลงมองริมฝีปากสีเข้ม แค่เสี้ยวอึดใจก่อนที่มันจะสัมผัสกับริมฝีปากของเธอ
“ทำไมถึงยังไม่จ่ายค่าเสียหาย” เขาเหมือนต้องการคำตอบนี้ให้ได้ “ฉันไม่มีเงิน” เสียงที่บอกตื้ออยู่ในอก คนอย่างเขาคงไม่รู้จักคำนี้…ไม่มีเงิน “ถ้าผมพอช่วยได้ล่ะ” “ยังไงคะ” “ผมเซ็นเช็คให้คุณได้ตอนนี้เลย เท่าจำนวนที่คุณต้องจ่าย” “แล้วคุณต้องการอะไร” “เวลาของคุณ…คืนนึง”
“คิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะอยู่กับคุณหรือ” คำพูดนั้นฉุดรั้งการกระทำของคนด้านบนให้ชะงักงันลงได้ทันที สิงหาสน์ดันกายขึ้นเล็กน้อย มองสบกับดวงตาที่ฉ่ำรื้น หากมีแววมั่นคงแน่วนิ่ง นิ่งเสียจนเขาหวั่นใจ จึงขยับลุกออกมานั่งหันหลังที่ริมเตียง ส่วนหล่อนพลิกกายไปลงปลายเตียง จัดเสื้อผ้าและลูบผมเผ้าซึ่งรุ่ยร่าย
